Tohum

Bir yere ait olmak. Kendini oralı ya da buralı ifade etmenin çok ötesinde bir kavram. Ait olduğunu düşündüğün yerdeki bir ev, bir ağaç, bir toprak, canlı ya da herhangi bir obje ile bağ kurmak. Belki kendini de nesnelleştirmek.

Yazı ve Fotoğraf: Güven Kebeci

Uygulanan bilinçli politikalar insanları doğdukları, ait oldukları coğrafyadan koparıyor. Peki, zaten bu kentlerde doğmuş olanlar için durum farklı mı? Yaklaşık yirmi yıl önce başlayan ve her yıl şiddetlenerek gelen “Kentsel Dönüşüm” politikaları, neredeyse mevcut tüm kent merkezlerinin çehresini değiştirdi. Doğup büyüdüğümüz mahalle aynı mahalle değil. Çocukluk arkadaşları, sizi koruyup kollayan mahalle büyükleri artık yok. Kendinizi oraya ait hissetmenizi sağlayan hiç bir şey kalmadı geride. Hayatımızdan çıkan her insan, obje, yapı ile birlikte hatıralarımız da siliniyor aslında.

 

Bir memur çocuğu olarak İstanbul’da doğdum. Diyarbakır’da çocukluğum, Tekirdağ’da ise gençliğim geçti. Ortalama her beş yılda bir hayatım tamamen değişmek zorunda kaldı. Yeni insanlar, yeni kültürler tanırken, geride kalanları özledim. Özledim ancak kendimi hiçbir zaman bir yere ait hissetmedim. O bağın kurulma fırsatı hiç olmadı. Her insan, her anı değerliydi ama pekâlâ geride bırakılabilirdi.

Yakın geçmişte babaannemi kaybettim. Ondan sonraki süreçte, büyükbabam köy evinde yalnız başına kaldı ve tabi kısa süre içinde yaşam koşulları zorlaştı. Artık orada yalnız kalamazdı. Şartlarını düzeltmek için bizim onun yanına yerleşmemiz dışında her şeyi denedik(en azından denediğimize inanıyoruz). Ancak her girişimimiz olumsuz sonuçlandı. Kısa süre içinde tekrar köye dönmek istedi. O topraklarda, o evde doğmuştu. Orada evlenmiş, orada yaşlanmış ve en nihayetinde uzun yılların hayat arkadaşını o topraklara gömmüştü. Farklı bir yer, farklı bir yaşam tarzını benimseyemedi ve sonuçta onun istediği oldu. Tohum ile her ne kadar dedemin hikâyesini anlatmaya çalışsam da, aslında aidiyet duygusunun gücünü ve değerini aktarmaya çalıştım. Anılarımız çok değerli, bir gürgen tohumu büyüyüp gelişirken senin de onunla birlikte aynı toprağa kök salman. Kurulan bağlar, yaşanmışlıklarınla çevrene saldığın köklerin.